Ινδική αγορά και αναζήτηση ελληνικής εξωστρέφειας Βασίλης Αχ.Σκρόνιας *

Σε συνέχεια του ιστορικού ανοίγματος της αγοράς της στις ΄Αμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ) (1991) και μέσω των μεταρρυθμίσεων που ακολούθησαν, ιδιαίτερα από το 2014 (κυβερνήσεις Μόντι), η τεράστια αυτή χώρα αποτέλεσε καταλύτη της παγκοσμιοποίησης μέσω της οποίας η πλειοψηφία του πληθυσμού της ξέφυγε από την φτώχεια. [...] Ως φυσικό επακόλουθο η Ινδία, που αποτελεί πλέον μια περιφερειακή, οικονομική, διπλωματική και στρατηγική δύναμη στην Νότια και Νοτιο-Ανατολική Ασία αλλά και με ευρύτερες φιλοδοξίες σε άλλες ηπείρους, αποτελεί αγορά στόχο για τις ξένες επιχειρήσεις, τις διπλωματικές Αρχές και τις κυβερνήσεις τους, τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έως τώρα. [...] Έκτοτε αρκετοί γαλλικοί, ιταλικοί, βελγικοί και άλλοι όμιλοι επένδυσαν στην Ινδία και μέσω των εκεί παραγωγικών μονάδων τους, των δικτύων διανομής που δημιούργησαν σε συνεργασία με ινδικές εταιρείες, ελέγχουν έως τώρα τον ανταγωνισμό, την αγορά με αποτέλεσμα να έχει καταστεί πολύ δύσκολη η είσοδος ‘’νέων παιχτών’’. [...] Ο ελληνο-ινδικός όγκος εμπορίου, επιτέλους (!), κατόρθωσε το έτος 2022, να υπερβεί σε αξία το ποσό των 1 δις ευρώ, αλλά αφενός το ύψος του είναι πολύ υποδεέστερο του αντίστοιχου όγκου του εξωτερικού εμπορίου μεταξύ της Ελλάδος και της μικρής Κύπρου (των 800.000 κατοίκων) και αφετέρου το μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από τις ινδικές εξαγωγές προς την χώρα μας. [...] Είθε η παρούσα ελληνική κυβέρνηση, που φαίνεται να έχει θέσει μεταξύ των στόχων της την θεραπεία μερικών χρόνιων αδυναμιών της χώρας μας (πχ παιδεία, υγεία κ.λπ), να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα δημοσιονομικά ελλείματα, αλλά και το γενικευμένο έλλειμα πνεύματος εξωστρέφειας που χαρακτηρίζει, λίγο πολύ, τόσο τον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα.